czwartek, 11 lipca 2013
Zjazd szkolny- Simone van der Vlugt
Nawet w kryzysie czytelniczym zdarzają się momenty łaski. Ta książka od razu mnie wciągnęła, w taki sposób jak lubię. Klimat nasuwał mi ciągle skojarzenia z Co widziały wrony Anny Marii McDonald, Zdążyć przed zmierzchem Tany French i Sztuką bycia Elą Johanny Nilsson.
Główna bohaterka, 24 letnia Sabine ma za sobą pobyt w szpitalu psychiatrycznym, niewystarczającą terapię, nieuporządkowane relacje w pracy i tonie we własnym chaosie. W pewnym momencie w programie telewizyjnym zostaje przypomniana jej przyjaciółka z dzieciństwa, która zagineła bez wieści. Mniej więcej z tym samym czasie zapowiedziany jest zjazd szkolny. Od tej pory Sabine miewa przebłyski jakichś męczących wspomnień, które wyparła. Nie pamięta nic z czasów szkoły a zwłaszcza z okresu zniknięcia przyjaciółki. Postanawia się z nimi zmierzyć i na własną rękę próbuje wyjaśnić co się wtedy stało.
To, do czego mozolnie się dokopuje jest zaskakujące.
W między czasie Sabine staje się ofiarą mobbingu, jak się okazuje nie po raz pierwszy. Uczy się asertywności. Wdaje się też w romans, który zmierza w nieoczekiwanym kierunku, a potem w jeszcze jeden, który na chwilę czyni ową książkę harlekinem i w moim odczuciu jest poważnym zgrzytem i naciąganiem...
W pewnym momencie, po przeczytaniu około 1/3 objętości miałam poczucie, że znam rozwiązanie zagadki. Myliłam się. Potem miałam jeszcze jedno. I też się myliłam. Autorka potrafi nieźle wodzić za nos.
Bardzo dobrze mi się to czytało. Bardzo mi się podobało (przemilczam wątek-harlekin).
Chciałabym więcej tego klimatu.
To był mój drugi holenderski kryminał i zamierzam rozejrzeć się za innymi.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Ciekawe ... może po nią sięgnę. A ja chyba za Twoją namową, kończe czytać wszystko co napisała Charlotte Link ... uwielbiam ją ;o)
OdpowiedzUsuńBaszka
No patrz a mnie ta książka wynudziła. Nawet jak opisujesz fabułę, to mało co z treści pamiętam. Moze nieuważnie ją czytałam?
OdpowiedzUsuńopty2
Może w nieodpowiednim momencie czytałaś. Mi naprawdę zrobiła dobrze ;) Chociaż rzecz jasna nie jest to arydzieło.
OdpowiedzUsuńMarzy mi sie cos na miare Ziemi kłamstw.
Może przeczytam jeszcze raz?
A przedwczoraj skonczylam Nauczycielke z Vilette i czytając kompletnie nie moglam sie połapać kto jest kto. Dobrze, ze była ściągawka postaci. Ogólnie nie była taka zła. Ale też bez szału. A Tobie jak sie podobała?